Beste vrienden van Anneke en Jackson,

Deze keer geen berichtje van Anneke en Jackson maar van hun thuisfrontteam. Iedere 2 maanden komen we bij elkaar om met elkaar te bidden, informatie uit te wisselen en praktische zaken (zoals de website) voor Anneke en Jackson te regelen. Tijdens de afgelopen vergadering bedachten we het volgende.
Het leek ons leuk een digitaal verlanglijstje te maken voor Anneke en Jackson. Hierop kunnen zij zaken aangeven waar ze behoefte aan hebben, die zij heel erg missen uit Nederland of die niet te krijgen zijn in Hawaii. Als iemand het leuk vindt om een pakketje te sturen kan hij op deze lijst vinden waar Anneke en Jackson behoefte aan hebben. Zo hebben Anneke en Jackson een aantal kinderbijbel verhalenboekjes in het Nederlands. Een uitbreiding van dit aantal biedt een welkome afwisseling 😉 Om te voorkomen dat ze dubbele ceadeus krijgen, kun je wanneer je iets geeft dit van de verlanglijst afhalen.

Het verlanglijstje is te vinden op www.lijstje.nl
Gebruikersnaam: Ndecheck
Vraag: Dochter
Antwoord: Hope

Kosten: pakket tot 2 kg: €18,05
Adres: Jackson & Anneke Ndecheck
75-5851 Kuakini Hwy 3381
Kailua-Kona, HI 96740
USA

Douaneverklaring: bij het pakketje moet je een douane verklaring invullen.
Deze kun je downloaden op de site: http://www.postnl.nl/voorthuis/images/CN22_P1002_tcm213-592045.pdf
en anders kun je dit invullen aan de balie van het postkantoor.

Vriendelijke groet,

De Thuisfrontcommissie van Anneke en Jackson

“Wil jij mijn auto kopen voor 1 dollar?”

Lieve familie en vrienden,

Zoals jullie weten zijn we al een hele tijd aan het bidden voor een auto voor ons gezin. De Heer is trouw in het voorzien van een voertuig als wij dat nodig hadden, door het lenen van een auto van vrienden bijvoorbeeld, maar we hadden nooit genoeg geld om zelf een auto te kopen. Zoals we eerder hebben uitgelegd is het hebben van een auto in Hawaii een echte noodzaak omdat er geen openbaar vervoer is en fietsen bijna onmogelijk is door de steile heuvel op en af en geen fietspaden. Zeker nu de baby eraan komt en onze dokter’s bezoeken toenemen, was het een zeer sterk verlangen om zelf een auto te hebben.

Vandaag willen wij u schrijven om te zeggen dat onze gebeden zijn verhoord en dat er een wonder is gebeurd, want we hebben nu een eigen auto. En dat gebeurde op een wel heel ongebruikelijke manier.. Een vriend schreef een bericht aan mijn man, met de meest ongewone vraag ooit: “wil je erover bidden om mijn auto te kopen voor 1 dollar?”. De waarde van zijn auto is 6000$, dus dit is niet een oude, uit elkaar vallende auto. De auto heeft zelfs vierwielaandrijving waardoor het op alle plekken op dit eiland kan komen (er zijn bijzondere stranden en bergen waar alleen een vierwielaandrijving op mag). De achterklep is heel ruim waardoor we gemakkelijk de kinderwagen erin kunnen leggen. De enige voorwaarde was dat we over 9 maanden de auto aan hem terug verkopen voor 1 dollar. Nu, natuurlijk moesten we daar erg lang over bidden…. 🙂

Wat een ontzettend bijzondere zegen. Niet alleen hebben we nu een auto, maar een auto die overal op het eiland kan komen. En we zijn nu niet een auto aan het lenen, maar zijn volledig eigenaar ervan met alle papieren, verzekering etc.

God is zo trouw in deze tijd en het herinnerde me aan een droom die Jackson een paar jaar geleden had. In die droom zag hij dat toen hij zijn rijbewijs kreeg, iemand hem een witte auto zou geven. Natuurlijk zijn er verschillende manieren waarop de Heer ons een auto kan “geven”. Nooit hadden we gedacht dat het zo letterlijk zou zijn. En, u raadt het al… de kleur van de auto is… ja precies, WIT!

Dus we willen u allen van harte bedanken voor uw gebedssteun voor een auto. En verheugd u met ons in dit getuigenis van God’s trouw!

Jackson & Anneke, Hope en Baby

Onze nieuwsbrief staat online.
Aan het einde van 2012 kijken we graag met u terug op het afgelopen jaar en vooruit naar 2013.

Lees verder »

Nieuwsupdate 3 december 2012

Lieve familie en vrienden,

Wat een dag vandaag! Gisteren was er een grote Kerstmarkt op de campus, die toegankelijk was voor iedereen. Er waren allerlei activiteiten voor de kinderen, voedselkraampjes, films en echte schapen en lammetjes. Hope vond de lammetjes heel schattig en was helemaal niet geïntimideerd door de schapen. We hebben de hele dag rondgelopen en toen we thuis kwamen was Hope uitgeput en is ze vroeg naar bed gegaan. Vanochtend werd ze om 5 uur huilend wakker. Ik dacht dat ze al klaar was om op te staan, maar gelukkig bedacht Jackson dat ze misschien wel dorst had. Toen ze melk had gekregen, ging ze weer slapen, dat was wel even fijn. Jackson besloot een vroege start te maken en ging nog wat studeren voor een toets die hij vanmorgen had. Ik besloot naar aanbiddingsmuziek te luisteren en viel nog even in slaap, tot 7:10.

Toen Jackson thuiskwam na het studeren, gingen we met z’n allen ontbijten en maakten we ons klaar voor de gemeenschaps aanbiddingsdienst. Na het ontbijt was ik een beetje misselijk (door de zwangerschap) en ik ging nog heel even liggen, terwijl Jackson en Hope alvast naar de dienst gingen. Toen ik er zelf kwam, was de dienst in volle gang en het was echt heerlijk om te merken dat God er was bij deze 1000 mensen van allerlei verschillende landen die voor Hem zongen in aanbidding.
Hope vindt het soms leuk om rond te dwalen en waterflessen te onderzoeken tijdens de dienst en beklimt van alles, maar deze morgen wilde ze graag door papa vastgehouden worden en toen hij naar school ging, wilde ze door mij vastgehouden worden, terwijl ik aan het zingen en aan het bewegen was. Dat was wel een uitdaging, omdat ze inmiddels meer dan 10 kilo weegt, maar ik geniet er ook van haar dicht bij me te hebben, nu ze dat nog wil! Na een paar liederen begon ze haar gebruikelijke onderzoek. Ze vindt andere mensen echt geweldig, ze staart naar vreemden, omdat ze erg lang zijn, of een tatoeage hebben, of lang haar hebben, omdat ze hun teennagels gelakt hebben, omdat ze mooie schoenen hebben, om allerlei redenen die ze bijzonder vindt.
Toen de dienst was afgelopen, gingen Hope en ik naar huis om ons klaar te maken voor kantoor. Elke morgen loop ik de heuvel af met de kinderwagen (ongeveer 12 minuten), zodat ze daarin kan slapen als ik aan het werk ben. Toen ik haar erin legde, zag ik dat de wagen een lekke band had! Ik raakte in
paniek, want we hebben maandag altijd een belangrijke vergadering waar ik echt bij moet zijn. Toen viel ook nog de waterfles en deze barstte open op de grond, dus het was echt een zootje en ik kon geen water meenemen. Ik had geen tijd om de band te maken. Wat ik kon doen was de gastauto gebruiken,
maar vanwege de Kerstmarkt was deze bovenaan de heuvel geparkeerd, 15 minuten lopen, maar met Hope 30 minuten. Ik zou haar kunnen dragen, maar dat zou ook erg vermoeiend zijn. Dus ik heb Hope meegenomen op haar driewieler en ik wist dat ze op deze manier geen dutje kon doen, maar ik hoopte dat de vergadering over zou zijn, voordat ze erg moe zou worden. We gingen op weg en stopten even bij de postkamer.
De vergadering met Darlene en mijn college Dawn verliep goed en Hope was de hele tijd aan het lachen en genoot ervan er bij te zijn. Als ik bezig ben met typen, wil zij ook typen en dat werkt natuurlijk niet als je probeert te notuleren. Aan het einde van de vergadering zou ik nog wat dingen doorlopen met Darlene, maar Hope was inmiddels erg moe. Dawn reed ons naar huis. Hope viel onmiddellijk in slaap in haar eigen bedje en ik heb nog met Darlene vergaderd per telefoon tot het lunchtijd was. We kregen niet alles af, maar tijdens het weekend had ik bijna alle emails afgehandeld, dus dit betekende even het einde van mijn werkdag.

Jackson kwam om 11:45 thuis. Hij was die ochtend naar school geweest en was vrij tot de volgende klas om 12:30. Hij had lunch meegenomen van de campus: sloppy joes, witte bolletjes met spaghettisaus en kaas. De geur van het eten maakte dat mijn zwangere maag in de knoop kwam, dus ik at alleen soep. Na de lunch moest Jackson weer weg en Hope en ik gingen een eindje wandelen. Ze liep overal heen om alles te onderzoeken. Haar favoriete dingen: takken, bladeren, bloemen en katten. Ze zit vogels achterna en probeert zelf trappen te beklimmen. Ze is echt nog zonder angst en nogal zeker over wat ze kan… Na een tijdje wilde ze een appel, dus we gingen naar huis. Ze dronk veel water en ik gaf haar wat plakjes appel. Ik merkte dat ze nog niet toe was aan een dutje, dus we gingen naar Arc Park, een speeltuin op de campus. Ze houdt erg van de glijbaan en op de trap ernaartoe klimmen. Er was nog een kind, naar wie ze erg nieuwsgierig was. Haar beste vriendin Annabelle (die 1 maand ouder is) was er ook. Ze noemt haar “Allabalabala”. Terwijl de twee vriendinnen op onderzoek uitgingen, kon ik met de moeder van Annabelle praten. Om 14:30 nam ik Hope mee naar huis voor een middagdutje. Ik ging ook even liggen en speelde nog wat spelletjes op internet met mijn ouders en een vriend.

Toen ik wat probeerde te slapen, begon het wat lawaaiig te worden buiten, omdat alle studenten zich klaar maakten voor hun werk. Jackson kwam thuis om zijn werkkleding aan te doen en ik besloot op de bank te gaan liggen aan de andere kant en viel in slaap. Het bedje van Hope is onder de trap, dus daar heeft ze geen last van lawaai, hitte of kou. Er hang teen gordijntje voor, dus het is zo een soort kamertje. Ons huis bestaat uit 1 kamer en we hebben een kleine zolder waar ons bed staat. Beneden hebben we de gootsteen, een douche, een toilet, een eetgedeelte, de bank, het bureau en het is ook waar Hope speelt. Door ons bed naar boven te verplaatsen, heeft Hope nu 10m2 om te spelen, een stuk beter dan eerst. Maar dankzij de zon in Hawaii kunnen we veel naar buiten en dat vindt ze nog veel leuker.

Om 15:45 werden Hope en ik wakker. Vanmorgen waren onze maandelijkse giften binnengekomen, dus we gingen met de gastauto naar Target, een goedkoop warenhuis. Hope vond het super om langs alle paden te rijden en ik vond het erg fijn om alle dingen die op waren in te kunnen slaan, zoals
afwasmiddel! Ook kocht ik wat dingen voor tijdens de zwangerschap en een pyjama met lange mouwen voor Hope, nu de nachten wat kouder worden. We kwamen rond 17:00 thuis en Jackson was al thuis. Terwijl Jackson met Hope speelde, laadde ik de boodschappen uit. Snel de afwas gedaan met het nieuwe afwasmiddel en vervolgens avondeten opgehaald op de campus: stokbrood met vlees en gesmolten kaas, bouillon, rauwe groenten en sla. Thuis de groenten gekookt in de magnetron en daarna gegeten. Hope vond de gesmolten kaas op brood erg lekker, maar ik heb het bij brood, bouillon en sla gehouden. Als je zwanger bent, is bepaald voedsel echt misselijk makend! Vervolgens mandarijntjes gegeten die ik bij de supermarkt had gehaald. Dit is het seizoen voor mandarijntjes, lekker zuur en sappig. Hope at ze voor het eerst. Ze vond ze zo lekker, dat ze steeds om nog een partje vroeg.
Vervolgens opgeruimd en wat administratie gedaan, terwijl Jackson met Hope speelde. Daarna douchte hij Hope en gaf haar melk daarna. Tanden van Hope gepoetst, samen gebeden en daarna gaf Hope papa, mama en de baby een kus. Jackson ging om 19:00 weg om te studeren en dat is meestal wanneer ik ook weer ga werken. Maar vandaag had ik alles al gedaan wat ik moest doen, dus besloot ik een dag uit het leven van Anneke te beschrijven!

Het is nu 20:35 en Jackson komt zo thuis. Dan kunnen we samen wat tijd doorbrengen tot het 22:00 is, mijn bedtijd.

Satus: De kinderwagen heeft nog steeds een lekke band, dus ik ben benieuwd hoe morgen eruit ziet…

[Show as slideshow]