Lieve familie en vrienden,

De tijd vliegt echt voorbij. We zijn alweer een week in Nigeria na twee weken in Kameroen te zijn geweest. Het is echt super om weer terug op de campus in Port Harcourt te zijn, waar Jackson en ik ons getrouwde leven in de missie begonnen.

Vier van onze vrienden uit de V.S. zijn hierheen gekomen en helpen nu mee met het verbouwen van een varkensverblijf en het ontwerpen van een visvijver voor de campus om deze meer zelfvoorzienend te maken. Wij leren hoe we dingen in Nigeria moeten bouwen, wat van pas zal komen als we de campus van de University of the Nations in Calabar beginnen.

Paul Dangtoumda,de nationale directeur, heeft gisteren verschillende getuigenissen gedeeld van Gods trouw m.b.t. hoe de campus is opgebouwd en wat de vruchten daar van zijn. Het maakte ons nederig en het was bemoedigend om deze getuigenissen te horen.

Hope Shekinah vindt het geweldig hier en ze heeft er twee grote vriendinnen bij: Paula(15) en Vicky (13). Ze nemen haar overal mee naartoe en ze geniet van alle verschillende plekken en van alle aandacht. Ze had het een beetje moeilijk toen haar eerste twee tanden doorkwamen vorige week, maar nu vindt ze het geweldig om overal een hapje van te nemen, vooral van de Nigeriaanse bananen!

Ik krijg hulp in de keuken van Mercy. Ik word uitgedaagd om net als haar te zijn: iemand met een dienend hart en met tomeloze energie. Dankzij haar heb ik ook wat tijd om te rusten, waar ik erg van geniet.

Volgende week plannen we een trip naar Calabar, zodat we de sfeer kunnen proeven. Hierna gaan we met ons drieën naar Kameroen om een visum voor Jackson aan te vragen om naar Nederland te reizen. Ik kijk HEEL erg naar uit om al mijn vrienden en familie weer te zien. En ik kijk ook erg uit naar al het eten!

Veel liefs en Gods zegen,
Jackson, Anneke en Hope