Dit is een brief aan de gemeente in Vlaardingen, Nederland.

Lieve Gemeente, 

Lukas, Ephesiers, Jakobus, Galaten, 1& 2 Timoteus, Titus, 1 Corinthe, dat vat zo’n beetje samen wat wij de afgelopen maand beleefd hebben hier (in Kona- Hawaii). We zijn nu bijna op 1/3 van de 9 maanden durende intensieve bijbeltraining en ik merk dat ik gewoon verliefd ben op het woord van God. 

Gelukkig hebben we ook af en toe tijd voor ontspanning en zo gingen we met 15  studiegenoten naar Waipeo Valley.
Dat is een prachtige vallei aan de noordkant van dit eiland. We zouden naar de watervallen lopen. Nou is “lopen” niet echt het goede woord. Het was meer klimmen en zwemmen. Een ontzettend intensieve tocht stroom opwaarts waarbij ik sommige stukken echt niet zonder hulp (een hand hier, een duwtje daar) doorheen kwam. Op sommige stukken werd ik zelfs gedragen door mijn geliefde echtgenoot omdat ik anders meegesleurd zou worden in de stroming van de rivier. Het eindpunt was echter geweldig: schitterende tientallen meters hoge watervallen die neerkomen in een meertje waar we konden zwemmen in onze toch al natte kleding. Daarna begon het moeilijkste deel; de terugtocht waarbij we vermoeid waren. Het was zelfs zo erg dat het laatste stuk (2 kilometer een steile helling oplopen langs de berg omhoog) voor sommigen echt onmogelijk was. En prompt stopte er een pick-up truck van onbekende mensen waar we met z’n allen in de achterbak van konden zitten. Toen begon het te regenen, maar wij hadden het gered! Toen ik begon met het schrijven van deze bijdrage voor de enthousiast werd ik terugdenkend op dit avontuur, herinnerd aan drie dingen: de goede strijd strijden, dit samen doen en de prijs die dat soms kost. 

Paulus schrijft in zijn brief aan Timoteus: “Maar ik heb de goede strijd gestreden, de wedloop volbracht, het geloof behouden” (2 Tim 4:7). Paulus spreekt hier over zijn levenstocht en ik vind de moeilijke tocht die wij hadden gemaakt daar een illustratie van: met hoogte en dieptepunten, vallen en opstaan. Maar het mooiste aan onze tocht vond ik het “samen” doen. Door het samen te doen kwamen we als groep verder dan dat we individueel waren gekomen en zo had iedereen wel een unieke bijdrage aan het geheel; was het niet fysiek mensen helpen dan was het wel de zorg voor eten onderweg, of een extra handdoek, of het zorgen voor een goede stemming.

 Als Paulus schrijft aan de gemeente in Korinthe vind ik het zo’n mooi beeld als hij spreekt over het “lichaam zijn”: 1 Cor 12:12: “een lichaam is een eenheid die uit vele delen bestaat; ondanks hun veelheid vormen al die delen samen één lichaam”, concluderend in 12:27-28 “Welnu, u bent het lichaam van Christus en ieder van u maakt daar deel van uit. God heeft in de gemeente aan allerlei mensen een plaats gegeven.”

Dus lieve gemeenteleden, wij zijn het lichaam met elkaar! En u bent dus een lichaamsdeel. God heeft u een plaats gegeven en als u daar nog niet achter bent, dan hoop ik dat u hier naar op zoek gaat. Als u er wel achter bent, dan hoop ik dat u een “gezond” lichaamsdeel mag zijn, zodat we samen met elkaar zorg kunnen dragen voor diegenen die dat nodig hebben. Als Paulus schrijft over de liefde van Christus die alle kennis te boven gaat in Ephezen 3:19, heeft hij het over een mysterie dat ontdekt wordt samen met alle heiligen, met elkaar dus! De belofte daarvan is dat u zult volstromen met God’s volkomenheid. In dit alles draait het geloof niet om onszelf, maar juist om het gericht zijn op de ander.

 Daarbij kom ik tot het laatste punt; mag het u wat kosten? De prijs die ik betaalde voor de wandeling was een aantal natte kleren en dagen lange spierpijn. In Nigeria waar wij vorig jaar woonden moest ik bijvoorbeeld heel wat inleveren op vrijheid en gezondheid. Paulus echter werd regelmatig gemarteld en gestenigd. Dat was niet alleen toen, maar gebeurd ook vandaag de dag in landen als China en het Midden Oosten bijvoorbeeld. Ik werd erg geraakt door een studiegenoot van ons, die uit een land komt waar Christenen ernstig vervolgd worden. Hij heeft zelf al in de gevangenis gezeten vanwege zijn geloof en riskeert elke dag zijn leven door Christen te zijn en te evangeliseren. Hij is pas in de 20 jaar. Dat doet me de vraag weer stellen: mag het geloof u wat kosten? Zo ja, wat mag het u kosten? Uw tijd? Uw geld? Uw reputatie?

In dit alles mag u voor ogen houden dat het niet een strijd alleen is! Maar dat we elkaar hierin juiste moeten helpen; een handje hier, een duwtje daar, misschien moet u een stukje gedragen worden.

Laten we het doel voor ogen houden en de ongelooflijke liefde van Jezus uitdelen in onze omgeving en aan elkaar, zodat we samen mogen volstromen met God’s volkomenheid.

 Zegen toegewenst!

 Jackson & Anneke Ndecheck 

Wij willen alle mensen hartelijk bedanken die ons financieel en in gebed ondersteunen.