Lieve familie en vrienden,
Hartelijke groeten en zegen aan jullie allemaal!
Wat een bijzonder nieuws dat we een koning in Nederland krijgen! Ik vind het jammer dat ik er niet bij zijn, want dit soort historische gebeurtenissen maak je niet vaak mee. Ik heb het nieuws hier een beetje gevierd met een speciaal pakketje uit Nederland, waar onder andere pure chocoladepasta, dropjes en stroopwafels in zaten! Naast mijn familie en vrienden, mis ik het Nederlandse eten het meest en deze dingen maken echt het verschil!
Het gaat goed met ons, maar het is wel erg druk.
Ik mocht pas 3 grote en 2 kleine bijeenkomsten organiseren in de afgelopen 10 dagen. Er waren ongeveer 100 gasten, vrienden en adviseurs van Loren en Darlene, mensen van andere missionaire organisaties en JmeO leiders.
Ik had nog nooit zo’n bijeenkomst helemaal alleen georganiseerd en heb er dus veel van geleerd. Het voorbereiden kostte heel veel werk, alle logistiek en de zorg voor materieel. Vervolgens moesten er natuurlijk nog mensen geregeld worden om de bijeenkomsten te begeleiden. Ik voelde me erg gezegend met het gastvrijheidsteam dat de zorg voor het eten op zich nam en allerlei taken die ik niet kan doen als ik voor Hope zorg. Ik ben bezig geweest met het maken van lijsten, updates en schema’s. Het was echt leuk om te doen en Hope genoot ervan zoveel nieuwe mensen te ontmoeten. Nu ben ik bezig om mijn normale werk weer bij te werken, want daar had ik geen tijd voor.
Jackson maakt veel vooruitgang met het memoriseren van het Marcusevangelie. Hij heeft al een paar presentaties gedaan waar hij een deel van het evangelie heeft gepresenteerd. Aan het einde van de maand moet hij het hele evangelie in een uur presenteren, woord voor woord. Bij de presentatie laten de studenten het klinken alsof het hun eigen woorden zijn. Je kunt je misschien wel voorstellen dat dit echt iets voor Jackson is. Hij is een geboren verhalenverteller en heeft een goede stem ervoor. Als we naar de supermarkt gaan (een half uur lopen) dan oefent hij onderweg. Een keer veegde hij zijn schouders af en ik dacht dat zijn schouders vuil waren geworden. Maar hij zei dat dat het deel van het dak was dat naar beneden was gekomen toen de vier vrienden de verlamde man voor Jezus naar beneden brachten. Ik hoop dat jullie een keer de mogelijkheid krijgen om hem te horen presenteren. Ik heb de seminar ook gevolgd en ik was verbaasd hoe snel je de memorisatietechniek onder de knie krijgt. Ik ben nog niet vergeten wat ik toen heb geleerd en heb de techniek pas ook op een ander schriftgedeelte uitgeprobeerd en dat lukte heel goed! Je moet de gebeurtenis echt voor je ogen ervaren en dan vertellen wat je gezien hebt.
Hope Shekinah is nu 17 maanden en ze praat veel. Ze kan communiceren in het Ngie, het Nederlands en het Engels, maar reageert ook in het Koreaans op de Koreaanse kinderen hier. Ze houdt van haar vrienden en kent al veel van hun namen.
Ze bidt nu ook voor de maaltijd en zegt dan allemaal dingen in haar eigen taaltje en eindigt met ‘amen’. Ze geniet hier echt van en vaak bidden we dan ook 2 of 3 keer voor het eten
Het gaat goed met mijn zwangerschap, alweer 25 weken! Pas geleden ging het niet zo goed: ik had een aanhoudende kramp en pijn in mijn onderbeenspieren. Er is toen een echo gemaakt, maar gelukkig was het geen bloedstolsel! De pijn is inmiddels voorbij en ik neem nu magnesiumsupplementen en eet bananen om de kramp te verminderen.
Bedankt allemaal voor jullie liefde en steun!
Gods zegen,
Jackson, Anneke, Hope en…
